Mijn klassiekers

Als er in Nederland één museum is dat elke autoliefhebber een keer zou moeten bezoeken, dan is dat wel het Louwman Museum in Den Haag. Een prachtige collectie die heel mooi tot zijn recht komt in het speciaal daarvoor gebouwde pand, dat ook zeker gezien mag worden. De reis door de tijd die ik daar een aantal jaar geleden maakte, zette mij aan het denken: welke auto’s ik zou kiezen als ik mijn eigen collectie zou mogen samenstellen? Niet dat ik dat echt zou doen, maar een digitale collectie kan al gauw. Zo ontstond het idee voor deze rubriek op mijn blog: Mijn klassiekers.

De eerstvolgende vraag is dan natuurlijk: wat zijn mijn klassiekers? En wat versta ik onder dat begrip? Als het over auto’s gaat, dan wordt met een klassieker of oldtimer vaak een model bedoeld dat 25 jaar of ouder is. Liefhebbersauto’s die nog niet zo oud zijn, worden ook wel youngtimers genoemd. Ik gebruik echter de term klassiekers, omdat je dat begrip ook breder kunt uitleggen. Wikipedia noemt terecht dat er bij klassiekers vaak een gevoel van nostalgie meespreekt, en dat het dikwijls erg subjectief is.

Dat klopt zeker voor wat ik van plan ben op dit blog. Want waar velen in de jaren 1990 droomden van auto’s als een Ferrari F40, een Lamborghini Diablo of een Porsche 911, hingen op mijn kast plaatjes van Peugeots als de 205, 306 en 405. Dat had veel te maken met het feit dat de plaatselijke Peugeotverkoper genoeg langetermijnvisie had om folders mee te geven aan jongetjes als ik, maar ook los daarvan ging mijn voorkeur al vroeg uit naar het soort auto’s dat ik bij ons in het dorp tegenkwam, met een sterke voorkeur voor alles wat Frans en Italiaans van origine was.

Mijn kindertekening van een Peugeot 405 Break met een foto van dat model

Het schijnt dat ik als peuter al herkende dat iemand dezelfde auto had als mijn opa, maar voor zover ik mij kan herinneren begon mijn interesse in auto’s pas echt toen ik een jaar of acht was. Wat ik zeker weet, is dat ik rond die tijd een Peugeot 405 Break natekende en daarbij ‘naar model’ werkte: ik liep buiten om de auto heen en observeerde de lijnen en verhoudingen, om die in huis te kunnen natekenen. Dat zal dus zo’n beetje het moment zijn geweest dat ik oog kreeg voor auto-ontwerpen.

In 1992 begon ik in mijn fantasie mijn eigen automerk, waar ik met enige regelmaat een nieuw model voor ontwierp. Daarbij nam ik bestaande modellen als uitgangspunt; als ik mijn oude tekeningen nu terugzie, kan ik bij een deel daarvan zo opnoemen welke auto’s mijn ontwerpen beïnvloedden. Daar zitten weer allerlei herinneringen aan vast, die op hun beurt weer van invloed zijn op mijn keuzes voor dit blog. Nostalgie dus, en erg subjectief. Vandaar ook de rubriektitel: mijn klassiekers.

Auto-ontwerpen (1994-2005)

Om vast een beetje een idee te geven van wat je de komende tijd op dit blog kunt verwachten op het gebied van auto’s, heb ik dit artikel geïllustreerd met een aantal tekeningen die ik als kind maakte. Bij de Peugeot 405 Break is het wel duidelijk, maar bij de rest daag ik je graag uit eens te raden welke auto’s mij tot inspiratie hebben gediend. Of je het goed hebt geraden zal de komende tijd blijken, als ik om de week een klassieker toevoeg aan mijn ‘collectie’, te beginnen met mijn eerste eigen auto.