Peugeot 206

In 1997 kocht ik op vakantie in Engeland een nummer van het tijdschrift AutoExpress. Het enige dat ik me nu nog van de inhoud van dat blad kan herinneren, is een klein fotootje dat bij een ingezonden brief stond. Het was een spionagefoto uit een eerdere publicatie, van een Peugeot waarvan ik daarvoor niet wist dat ‘ie zou komen: de 206.

Wat ik in die tijd ook zeker nog niet wist, is dat de 206 de auto zou worden waarin ik echt leerde autorijden nadat ik mijn rijbewijs had gehaald. Ik had toen nog geen auto, maar mijn vriendin - nu vrouw - had een blauwe met de 1.9 dieselmotor. Daar werd ik, opgegroeid met -diesels, lichtelijk nostalgisch van. Tegen de tijd dat ik had leren schakelen zonder de bak te mishandelen, werd 'de smurf' ingeruild voor een zwarte driedeurs met de 1.4 HDi-motor. Die laatste was van na de facelift en was een stuk stiller. Het was ook een luxere uitvoering met onder andere airco, fabrieksradio, sportstoelen en witte wijzerplaten, met de typisch Franse schaalverdeling 10-30-50-70-90-etc. En ik kan me herinneren dat het knipperlicht een veel beschaafder klikgeluid maakte. Helaas kon je nog steeds niet op pad zonder reservelampjes mee te nemen. Los daarvan hebben we in beide 206'jes echter met veel plezier gereden.

De 206 van mijn vrouw, met daarachter mijn 207

De reden dat ik mij de foto in de AutoExpress weet te herinneren, is dat de vormgeving me erg aansprak. Dat had ik sowieso wel bij Peugeots, maar bij de 206 toch wel in het bijzonder. Ik vond het een hele frisse verschijning. Als je de 206 naast een 205 zet, de auto die hij in feite opvolgde, dan zijn er weinig gelijkenissen te vinden en zie je duidelijk dat er 15 jaar tussen beide ontwerpen zit: een revolutie. Pak je de modellen erbij die in die 15 jaar op de markt zijn gebracht, dan zie je wél een logische lijn: evolutie. Die doorontwikkeling van het design is één van de dingen die ik bij de ontwerpen van Peugeot altijd heel leuk heb gevonden.

Evolutie van de achterlichten, van 205 tot 206

Een mooie illustratie van de designevolutie bij Peugeot zijn de achterlichten. Toen de 205 op de markt kwam, waren de achterlichten ingedeeld in drie losse vierkantjes. In 1987 kwam de 405 op de markt, met een achterlichtindeling die herkenbaar zou worden voor Peugeot: een grijs blok met aan twee kanten daarlangs een rood blok. Bij de van 1987 kreeg de 205 dezelfde indeling. De 106, die samen met de 306 bedoeld was als opvolger voor de 205, had de achterlichten laag geplaatst, zoals de 205, maar dan iets breder met een diagonale bovenkant – in feite dezelfde vorm als de en. De 306 kreeg een evolutie van die vorm en de achterlichten zaten iets hoger op de kont. De 406, die de 405 opvolgde, kreeg achterlichten met een vergelijkbare vorm als op de 306, waarbij rood en grijs werden gescheiden door een rechte lijn. Bij de facelift kreeg de 306 hetzelfde en de 106 helemaal rode achterlichten. Toen kwam de 206, met helemaal rode achterlichten met een wat ronder gevormde evolutie van de 306-achterlichten. En zo zijn de achterlichten van de 206 toch een logisch vervolg op wat Peugeot bij de 205 inzette.

Voor een frisse verschijning heb je natuurlijk meer nodig dan een mooi geëvolueerde vormgeving van de achterlichten. Het totaalplaatje van de auto moet kloppen: de proporties moeten goed zijn, en de vormgeving moet fris genoeg zijn, maar niet zo revolutionair dat mensen er niet in gezien willen worden. Peugeot wist met de 206 wat mij betreft precies de juiste snaar te raken, wat wordt bevestigd door de verkoopcijfers. In totaal werden er ongeveer 8,3 miljoen twee-nul-zesjes geproduceerd, waarvan er ongeveer 150.000 nieuw in Nederland werden verkocht. Daarmee is het de bestverkochte Peugeot ooit in Nederland. Volgens Finnik rijden er op het moment van schrijven nog 101.586 rond in Nederland, voor een deel waarschijnlijk tweedehands geïmporteerd. Dat klopt wel met mijn beeld; bij ons in het dorp zie je ze bij wijze van spreken nog op elke straathoek.

Ik hou van dit soort plaatjes: onze 206 tussen zijn voorganger en opvolger

De 206 kwam in 1998 op de markt, ongeveer tegelijk met één van zijn belangrijkste concurrenten, de Renault Clio. Een aantal belangrijke concurrenten stond op het punt vervangen te worden door een nieuw model: de Fiat Punto en Toyota Starlet (opgevolgd door de Yaris) in 1999, de Opel Corsa in 2000 en de Volkswagen Polo in 2001. De Polo werd overigens in 1999, één jaar na de introductie van de Clio en de 206, gefacelift en kreeg helemaal rode achterlichtunits. Toeval? Feit is dat de 206 heel wat concurrentie kon verwachten, aangezien auto’s in het eerste volledige verkoopjaar vaak het best verkopen. Toch leek de 206 weinig last te hebben van al die nieuwe concurrenten. In Nederland verkocht Peugeot er in het eerste volledige verkoopjaar 16.599 exemplaren van, waarmee de 206 het op vier na bestverkochte model op de Nederlandse automarkt was. In de jaren daarna nam de verkoop nog verder toe en in 2002 was de 206 de bestverkochte auto in Nederland. Peugeot wist er tussen 1998 en 2009 ongeveer 83.000 exemplaren meer van te verkopen dan Renault er tussen 1998 en 2006 van de Clio II verkocht. De 206 wist zelfs rond de 70.000 klanten meer te overtuigen dan de de altijd populaire Corsa en Polo. Dat mag je een verkooptopper noemen!

P.S. Voor wie de eerste blog in deze serie gelezen heeft: in het gele ontwerp rechtsboven zijn elementen van de 206 te herkennen.